Biografie
Eric Ineke (Haarlem, 1 april 1947) is een van Nederlands meest gevraagde drummers. Hij zit al dertig jaar in het vak als hij voor het eerst een eigen groep gaat leiden. Toch werkt hij ook daarvoor al avond aan avond, want de telefoon staat niet stil. Zijn voorkeur gaat uit naar 'bebop and beyond', zo verklaart hij in een interviewtje in de inlay van zijn CD Xpressions In Time. Maar hij is niet bang voor vrijere muziekvormen en speelt probleemloos mee in swing- en dixielandgroepen. De hoeveelheid solisten die hij heeft mogen begeleiden – meestal in het kielzog van pianist Rein de Graaff – valt nauwelijks meer in kaart te brengen. Wie op de site www.ericineke.com naar 'biography' gaat en dan klikt op 'people', vindt een lijst van zo'n 150 Vips, die afsluit met de veelzeggende woorden 'and many more'.
1965 - 1967
Terwijl leeftijdsgenoten naar beatmuziek luisteren, wil Eric Ineke maar één ding: jazzdrummer worden. Hij neemt enkele jaren privéles bij John Engels, tot de laatste vindt dat zijn leerling het verder maar zelf moet uitzoeken. Hij doet zijn eerste gigs met zangeres Henny Vonk en tenorsaxofonist Ferdinand Povel. Overdag werkt hij, inmiddels verhuisd naar Den Haag, in de Perzische tapijtenwinkel van zijn broer.
1968 - 1970
Ineke wordt definitief fulltime beroepsmuzikant als hem een lange serie schoolconcerten met de Stork Town Dixie Kids wordt aangeboden. Hij werkt veel met de pianisten Rob Agerbeek en Irv Rochlin, zowel in hun eigen groepen als in ritmesecties achter Amerikaanse solisten, onder wie Ben Webster en Dexter Gordon. De jazzpers is niet unaniem enthousiast over de jonge drummer met zijn enorme uilenbril, blijkens een aantal kritieken in het blad Jazzwereld. Zijn beat zou strak zijn maar stram, en zijn reactievermogen zou te wensen overlaten.
1971 - 1998
Pianist Rein de Graaff vraagt hem als vaste drummer voor zijn kwartet en ook maar meteen voor al zijn andere projecten. Een beslissing met vergaande gevolgen, want De Graaffs trio (met op bas achtereenvolgens Henk Haverhoek, Koos Serierse en Marius Beets) wordt veel gevraagd als ritmesectie voor Amerikanen op tournee. Tekenend is, dat Ineke op alle North Sea Jazz Festivals speelt, vanaf de eerste editie in 1976. In de jaren negentig gaat hij ook lesgeven op het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. In de jaren 1989-'94 beleeft de drummer enkele onstuimige tournees met het hyper-energieke Ben van den Dungen/Jarmo Hoogendijk-kwintet.
1999 - 2010
Ineke begint zijn eigen groepen te leiden; aanvankelijk samen met de jonge pianist Wolfert Brederode, die Ineke de kans geeft te bewijzen dat hij zich ook staande kan houden op minder gebaande paden. De twee leiden verschillende groepen, waaronder Nimbus. In 2006 gaat Ineke's eigen JazzXpress van start. Deze band omvat eveneens muzikanten die een generatie jonger zijn dan Ineke, maar is meer geworteld in de jazztraditie. Het kwintet bestaat uit Rik Mol (trompet), Sjoerd Dijkhuizen (tenorsaxofoon), Rob van Bavel (piano) en Marius Beets (bas). De kritiek wordt positiever. Ineke zelf laat weten (in het eerder geciteerde interview) dat Elvin Jones hem leerde de beat vrij te interpreteren. 'Als ik een break maak van acht maten, dan houd ik mij precies aan de lengte van die acht maten, ook al kun je niet altijd meetellen.' Van Philly Joe Jones leerde hij te fraseren. Aan het werken met Johnny Griffin had hij al eerder een indrukwekkend uithoudingsvermogen overgehouden. Ineke kan sindsdien bijzonder lang doordrummen in extreem hoge tempo's, met een dito intensiteit. Eric Ineke en bassist Marius Beets spelen in het trio van sopraan- en tenorsaxofonist David Liebman uit New York tijdens zijn Europese tournee. Van het trio verschijnt Lieb Plays The The Blues À La Trane (2010). Op de cd staat een registratie van improvisaties met blues in de geest van John Coltrane, opgenomen tijdens een concert in Rijkevorsel.
2011 - 2012
Eric Ineke wordt met zijn kwintet in 2011 uitgenodigd door het American Jazz Museum in Kansas City voor een concert met zangeres Deborah Brown. Het kwintet treedt ook op voor Kansas Public Radio en gaat de studio in met producer Bobby Watson. In april 2012 brengt de drummer zijn eerste boek uit. In The Ultimate Sideman vertelt hij aan auteur Dave Liebman over de muzikanten met wie hij sinds 1968 heeft gespeeld.
2013
Op 8 maart 2013 speelt Ineke als onderdeel van het Rein de Graaff Trio in de Jazzroom, Breda samen met de Amerikaanse tenorsaxofonist Scott Hamilton. Opnamen van het concert komen een jaar later uit op cd. Het trio doet in november 2013 ook enkele optredens met de Amerikaanse baritonsaxofonist Ronnie Cuber. Van The David Liebman Trio met bassist Marius Beets verschijnt in 2013 een album waarop het trio samen met saxofonist John Ruocco jazzbewerkingen van The Beatles uitvoert. Ineke is ook te horen op High Slide, Low Blow (2013) van het Rik van den Bergh/Bart van Lier Quintet.
2014 - 2016
Op 15 augustus 2014 presenteert Eric Ineke JazzXpress in het Concertgebouw Amsterdam het album Cruisin’ met Sjoerd Dijkhuizen (tenorsaxofoon), Rik Mol (trompet), Rob van Bavel (piano) en Marius Beets (contrabas). De drummer reist regelmatig naar het buitenland voor het geven van masterclasses en lezingen op muziekopleidingen in Parijs en Aarhus (2013), Corfu (2013, 2014 en 2015), Lissabon (2014 en 2015), Valencia (2014), Helsinki en Leuven (2015) en in Dublin (2016). Ook in Nederland geeft hij lezingen over de geschiedenis van de jazzdrum. Begin 2015 doet het Rein de Graaff Trio een Europese tournee met de Amerikaanse tenorsaxofonist Doug Webb en altsaxofoniste Tineke Postma. Eric Ineke treedt in 2016 op in diverse bezettingen en met zijn JazzXpress. In mei 2016 speelt hij op enkele festivals in Griekenland met Dimos Dimitiradis (altsaxofoon), George Kontrafouris (piano) en Ronan Guilfoyle (bas).
2017 - 2021
Op 1 april 2017 wordt de zeventigste verjaardag van de drummer gevierd in het Bimhuis met de Eric Ineke 70 Super Jam. Tijdens het concert wordt Ineke geridderd in de Orde van Oranje Nassau vanwege zijn tomeloze inzet voor de Nederlandse jazzscene. Eric Ineke doet regelmatig opnamesessies in Estúdio Vale de Lobos aan de rand van Lissabon. In november 2017 neemt hij daar het album Triplicity (2018) op met de Italiaanse bassist Massimo Cavalli en de Portugese gitarist Ricardo Pinheiro. Het trio speelt op de cd Turn Out The Stars (2021) muziek van Bill Evans, aangevuld met composities van Leonard Bernstein en Michel Legrand.
The Eric Ineke Jazzxpress gaat in de zomer van 2020 de studio in voor de cd What Kinda Bird is This? (2021) met een ode aan Charlie Parker. De groep bestaat uit Marius Beets (bas), Rob van Bavel (piano), Sjoerd Dijkhuizen (altsaxofoon), Ian Cleaver (trompet) en speciale gast Tineke Postma (altsaxofoon). In oktober 2021 treedt de drummer onder meer op met het Camille Prenant Quintet van de Franse pianist Camille Prenant. Begin november speelt hij met het Joan Benavent Sextet twee keer in het Spaanse Valencia.
Bedankt
Deze pagina is mede mogelijk gemaakt met de bijdragen van Dagblad van het Noorden, De Telegraaf, Haagsche Courant, M. van Meerendonk, NRC Handelsblad, Noordhollands Dagblad, R en G, Tineke van Brederode & de Volkskrant.
Op de plaat ‘Home run' wilde ik een beetje een commercieel ‘boogaloo-nummer’ (Chair Dance) -ik dacht: kan hij dat wel… en dat deed hij geweldig! Groovy drummer, een allrounder, heel Amerikaans.
pianist