Biografie
Greetje Kauffeld doet mee aan het Nationaal Songfestival (1958) en het Eurovisie Songfestival (1961). Daarna groeit ze uit tot een internationaal vermaarde zangeres die met jazzrepertoire vooral in Duitsland volle zalen trekt. Tijdens haar carrière deelt ze het podium met onder meer Toots Thielemans, Paul Kuhn, Kurt Edelhagen, Svend Asmussen, Erwin Lehn en het Siggi Gerhard Swingtett. Het merendeel van de tientallen platen die de zangeres uitbrengt worden geproduceerd haar echtgenoot Joop de Roo. Kauffeld is jarenlang als docente verbonden aan de conservatoria in Hilversums en Zwolle.
1939 - 1956
Greetje Kauffeld wordt op 26 november 1939 als Greetje Kloet geboren in Rotterdam. Thuis zingt ze mee met liedjes van Doris Day en Frank Sinatra. Tijdens haar middelbare schooltijd in Middelburg treedt ze lokaal op met de groep Raindrops en zingt ze op dertienjarige leeftijd voor het eerst op de radio in het jeugdprogramma Minjon. Na verhuizing naar Rotterdam gaat ze werken als telefoniste. Eind 1956 doet ze een succesvolle auditie bij Bep Rowold die voor de Skymasters op zoek is naar een nieuwe zangeres.
1957
Met achternaam Kauffeld (de meisjesnaam van haar moeder) start Greetje op 1 februari haar professionele zangcarrière met een radio-optreden als soliste bij The Skymasters. Kort daarna maakt ze haar eerste plaatje: Kindje/De Kleine Cowboy. Samen met Christine Spierenburg, Mieke Telkamp, Willy Alberti en Johnny Jordaan wint de zangeres het songfestival van Venetië, waarna ze haar eerste uitnodiging krijgt om in Duitsland op te treden.
1958 - 1960
Op 11 februari 1958 doet Greetje Kauffeld mee aan het Nationaal Songfestival. De opnamen vinden plaats in de AVRO tv-studio te Hilversum waar Kauffeld twee liedjes zingt: Stewardess (geschreven door Wim Ibo en Cor Lemaire) en Een Afscheid Zonder Meer (van Jaap Dubbelboer en Henk van Dijk). De zangeres groeit uit tot een van de populairste artiesten, zowel in Nederland als in Duitsland. Aangezien het steeds moeilijker wordt optredens in Duitsland te combineren met het zingen bij de Skymasters, beëindigt ze eind 1959 haar samenwerking met die band. In 1960 doet ze opnieuw mee met het Nationaal Songfestival, ditmaal met het lied Niet Voor Mij. In hetzelfde jaar neemt ze ook enkele jazznummers op met het Tony Vos Quartet (Makin' Whoopie). In deze jaren werkt ze ook aan haar techniek door zanglessen te volgen bij Bep Ogterop.
1961 - 1967
Met het liedje Wat Een Dag behaalt Greetje Kauffeld de tiende plaats tijdens de zesde editie van het Eurovisie Songfestival dat op 18 maart 1961 plaatsvindt in de Franse badplaats Cannes. Hierna begint een periode waarin ze een populaire schlagerzangeres wordt bij de Oosterburen en jazz op een laag pitje komt te staan. Ze gaat ook in Duitsland wonen. In deze periode maakt ze tientallen Duitstalige platen. Haar succesvolste nummer is Wir Können Uns Nur Briefe Schreiben. Kauffeld wint in 1965 met de Nederlandse ploeg het Belgische Knokke festival.
1968 - 1985
In de herfst van 1968 treedt de zangeres op in diverse Amerikaanse televisieshows, waaronder die van Joey Bishop waar ze het podium deelt met bassist Ray Brown en gitarist Herb Ellis. Terug in Nederland treedt ze in november 1969 in het huwelijk met producer Joop de Roo. In 1973 maakt ze opnamen met de Diamond Five (Back Together). Kauffeld wordt in 1975 tijdens het Nordring Festival uitgeroepen tot beste vocaliste, een succes dat zij herhaalt in 1980. Ze maakt albums met gastbijdragen van o.a. Stan Getz, Thad Jones en Jerry van Rooijen. Op het album Some Other Spring (1981) wordt de zangeres begeleid door jazzcoryfeeën als altsaxofonist Phil Woods, bassist Niels Henning Ørsted Pedersen, drummer Bruno Castellucci en pianist/arrangeur Rob Pronk. De zangeres viert op 1 februari 1982 haar 25jarige artiestenjubileum.
1986 - 1995
De zangeres vormt in 1986 samen gitarist Peter Nieuwerf en saxofonist Ruud Brink (in 1988 vervangen door Jan Menu) een vast trio waarmee ze optreedt en de albums The Song Is You (1987) en On My Way To You (1989) opneemt. Op de twee daaropvolgende cd's European Windows (1992) en The Real Thing (1994) wordt het trio uitgebreid met gastsolisten zoals bassist Ruud Ouwehand en drummer Hans Dekker op European Windows (met muziek van Europese componisten als Kurt Weill, Michel Legrand, Charlie Chaplin en The Beatles) en violist Armando, gitarist Maarten van der Grinten en zanger Humphrey Campbell op The Real Thing. Voor het album My Romance, samen met de strijkers van het Metropole Orkest onder leiding van Rogier van Otterloo, wint de zangeres in 1987 een Edison. In 1989 krijgt Kauffeld Het Gouden Hart, de cultuurprijs van de stad Rotterdam, uitgereikt. Andere prijzen zijn de Gouden Notenkraker (1992) en de Duke Of Duke Town Award (de jazzprijs van de stad 's-Hertogenbosch in 1994).
1996 - 1997
Greetje Kauffeld zingt voor het eerst sinds jaren weer in het Nederlands tijdens haar gastbijdragen op het album Uit Liefde En Respect Voor George Gershwin, een plaat met composities van Gershwin in de vertaling van Robert Long. Ze viert in 1997 haar veertigjarige carrière en ontvangt tijdens North Sea Jazz een Bird-Award, de belangrijkste jazzprijs van Nederland. Daarnaast wordt de zangeres benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.
1998 - 2004
De zangeres is in Duitsland op platen, radio en televisie te horen samen met het trio van Paul Kuhn, het Siggi Gerhardt Swingtett en zanger/pianist Dirk Raufeisen. Ze treedt op in Nederland, de Verenigde Staten (San Diego, Palm Springs en Los Angeles) en Italië. Kauffeld gaat met zanger Willem Nijholt en The Small Big Band van Johan Plomp op tournee met het programma The Award Winners (2000) waarin ze bekroonde Amerikaanse, Franse, Duitse en Nederlandse liedjes uitvoeren.
2005 - 2007
Greetje Kauffeld staat in juli 2005 voor de zestiende keer op North Sea Jazz. Een maand later speelt ze in de openlucht tijdens het Ringfestival te Keulen. Ze luidt in 2007 haar vijftigste jubileumjaar als beroepszangeres in met een tournee door Duitsland. Daar verschijnt ook haar biografie Was Für Tage. In eigen land is er onder meer een jubileumconcert met het Metropole Orkest.
2008 - 2016
De zangeres treedt nog altijd op in Nederland en Duitsland. Elk jaar rond Kerst treedt ze in Bremen en omstreken op met de Swingin' Fireballs. Onder de titel Let Me Sing And I Am Happy verzorgt ze op 24 oktober 2014 een optreden in het Betty Asfalt Complex in Amsterdam. Ze zingt hoogtepunten uit haar repertoire en wordt wederom begeleid door Peter Nieuwerf en Jan Menu. Op 26 november 2014 is ze vanwege haar 75ste verjaardag te gast bij het televisieprogramma Tijd Voor Max. Daar wordt ze verrast met de Edison Jazz Oeuvreprijs Nationaal.
2017
Ter gelegenheid van Kauffelds 60-jarig jubileum wordt de cd A Song For You opgenomen met producer Jan Menu. De zangeres wordt begeleid door het trio DIG d’DIZ dat bestaat uit Jan Menu (baritonsaxofoon), Maarten van der Grinten (gitaar) en Jan Voogd (bas). Ack van Rooyen (flugelhorn) doet mee als special guest. De cd werd genomineerd voor een Edison.
2019 - 2021
Op zondag 8 december 2019 zingt Greetje Kauffeld tijdens het optreden van The Ramblers in de Doelen te Rotterdam. Twee jaar na het overlijden van echtgenoot Joop de Roo verhuist de zangeres in 2020 van Almere naar het Rosa Spier Huis, het verzorgingshuis in Laren voor kunstenaars en wetenschappers.
Bedankt
Deze pagina is mede mogelijk gemaakt met de bijdragen van Algemeen Dagblad, De Gooi- en Eemlander, De Stem, De Telegraaf, Gert Jan Koster, Haarlems Dagblad, Het Parool, Inez van 't Hof, Leidsch Dagblad, NRC Handelsblad, Patricia Steur, Rhythme, Tet Lagemaat & Wouter van Gool.
Greetje is altijd en onverminderd trouw aan haar goede smaak en muzikale integriteit. Dat voorbeeld heb ik steeds voor ogen.
saxofonist