Cees Schrama▶
Bebop in een jezustempo, dat wilde we leren
Deel deze video op de huidige startpositie op social media.

Facebook Twitter Google+

Biografie

Cees Schrama is een veelzijdig muzikant en producer. Eind jaren zestig drukt hij met zijn experimentele muziekstijl een grote stempel op het geluid van de Golden Earring. Ook werkt hij mee aan de single Venus, waarmee Shocking Blue wereldwijd een hit scoort. Schrama's grootste passie is echter jazz. Hij presenteert dertig jaar het jazzprogramma Sesjun voor de TROS waar hij bekende jazzmuzikanten uit binnen- en buitenland ontvangt.

1936

Cees Schrama wordt geboren op 18 december 1936 in Den Haag.

1944 - 1954

Als achtjarig jochie begint hij al muziek te spelen. Min of meer onder druk van zijn moeder, die concertpianiste is. Zijn vader speelt saxofoon. Het eerste instrument van Cees Schrama is een accordeon. 'Een rotinstrument', zal hij veel later in een interview zeggen. Als hij elf jaar is, ruilt hij de accordeon in voor een gitaar. Niet lang daarna gaat hij ook piano en orgel spelen. In 1954 maakt hij met tenorsaxofonist Bob Rigter deel uit van het Cheers Rhythm Combo dat onder meer deelneemt aan de AVRO-jazzcompetitie.

1955 - 1964

Na zijn HBS volgt hij een muziekstudie bij Henri van der Zee in Leiden en al snel start zijn actieve carrière als pianist. In 1957 toert hij door Europa met het Ted Easton Combo (onder leiding van Theo van Est) om tot 1962 voor Amerikaanse militairen op te treden. Op 25 oktober 1960 maakt hij ook opnamen voor Polydor met Ted Easton. In 1963 formeert hij zijn Holland Quintet/Quartet waarmee hij onder meer optreedt in Turkije en Frankrijk.

1965 - 1966

Op 18 april 1965 neemt Cees Schrama muziek op met Leddy Wessel. Eind 1965, begin 1966, werkt hij voor het eerst met The Golden Earrings aan de plaat Winter Harvest. Zijn inbreng met piano, orgel, mellotron, vibrafoon is onconventioneel. Hij experimenteert met diverse technieken en drukt zo een groot stempel op het geluid van de band. Schrama leert basgitarist Rinus Gerritsen piano spelen. In 1966 begint hij in zijn geboortestad een studie Engels die hij drie jaar later afrondt. Muziek blijft echter zijn grote passie. Tot 1970 werkt Schrama nog aan drie albums mee van de Golden Earring.

1967

Schrama brengt in 1967 twee soloplaten uit onder de namen Snuffy King Trio en Crazy Casey. Op de plaat van Crazy Casey doen Rinus Gerritsen, George Kooymans en Jaap Eggermont van The Golden Earrings mee.

1968 - 1969

In 1968 gaat hij achter de knoppen zitten als producer bij platenmaatschappij Red Bullet, maar Schrama blijft ook actief als muzikant. Hij gaat spelen bij het Carl Schulze Latin Jazztet waarmee hij op grote festivals in heel Europa staat. Eind jaren zestig werkt hij mee aan de grote hit Venus van Shocking Blue. In 1969 richt hij de groep Funky Eight op.

1970

Een jaar later wordt Funky Eight omgedoopt in Casey & The Pressure Group. In datzelfde jaar verschijnen de albums Lazy Bones en Powerhouse. De single Soul Tango, afkomstig van het album Powerhouse, wordt een bescheiden hit.

1971

De single Lazy Bones van het gelijknamige album wordt geen groot succes, maar de tweede single The Heart Of A Woman behaalt de achttiende plaats in de hitlijsten. Later in het jaar verschijnt de plaat Comin' Home (eerder uitgebracht als Beast And I) waarop leden van de Golden Earring een gastbijdrage leveren.

1972

In 1972 wordt Cees Schrama A&R manager bij platenmaatschappij Polydor. Hij blijft zelf ook platen maken en brengt onder eigen naam de herkenningsmelodie van de NCRV op single uit.

1973

De TROS begint in 1973 met het radioprogramma Sesjun waarin jazzmuzikanten live optreden. Met producer Dick de Winter en presentator Cees Schrama wordt dit programma al snel populair. Het duo ontvangt de beste jazzmuzikanten uit binnen- en buitenland. Cees Schrama presenteert het programma ruim dertig jaar. Nog werkend voor Polydor brengt de maatschappij LP’s uit van het programma Sesjun van onder anderen Toots Thielemans en Monty Alexander.

1974 - 1981

Naast zijn werkzaamheden bij Polydor en als presentator bij Sesjun speelt Schrama op talrijke platen mee als studiomuzikant. Hij werkt onder meer mee aan albums van Astrid Nijgh, Mouth & MacNeal, The Shoes, Polle Eduard en Bonnie St. Claire. Zijn piano en/of orgelgeluid is op grote hits te horen. Daarnaast produceert hij verschillende platen, onder anderen van Gijs Hendriks (Rockin', 1972) en de groep Flairck (Variaties Op Een Dame, 1978). In 1981 treedt hij voor het laatst op met zijn band Casey & The Pressure Group.

1982 - 1984

In 1982 wordt Schrama bestuurslid van BUMA/STEMRA. Hij produceert drie platen van de groep het Klein Orkest: Het Leed Versierd (1982), Later Is Allang Begonnen (1984) en Roltrap Naar De Maan (1985). De groep, met zanger Harrie Jekkers als frontman, haalt de hitlijsten met de singles Laat Mij Maar Alleen, Koos Werkeloos en Over De Muur.

1985

In 1985 wordt hij international product manager pop en jazz bij Polygram. Het radioprogramma Sesjun wordt via de Wereldomroep ook in Amerika uitgezonden en trekt daar miljoenen luisteraars

1988

Hij wordt in 1988 voorzitter van de stichting Palm (Professionele Auteurs Lichte Muziek).

1991

Schrama wordt in 1991 vice-voorzitter van STEMRA en lid van de Raad van Toezicht van BUMA.

1993 - 1995

Vanaf begin jaren negentig gaat Schrama minder produceren en is hij ook steeds minder in de studio te vinden. In 1993 produceert hij nog wel het album Live At The North Sea Jazz Festival van het Rosenberg Trio. In 1994 en in 1995 produceert hij nog twee platen van de groep.

1994

Schrama gaat met pensioen, maar blijft nog een druk baasje in de muziek. Voor platenmaatschappij Universal wordt hij internationaal jazzconsulent. Hij is adviseur, vraagbaak en maakt verschillende compilaties. Daarnaast gaat hij in 1995 liner notes schrijven voor cd's.

1999

De stichting Jazz op Zes wordt opgericht en Schrama maakt deel uit van die stichting. Het is een select groepje van professionals die zich sterk maakt om jazz op de radio en televisie te krijgen.

2000 - 2003

Jazzmuzikant Piet Noordijk brengt in 2000 het album New Quintet en drie jaar later het album Piet Plays Sinatra uit. Cees Schrama produceert beide platen.

2004

De TROS besluit om in het najaar van 2004 te stoppen met jazzprogramma Sesjun. De omroep draagt het programma over aan de NPS waardoor freelancer Schrama het veld moet ruimen voor Hans Mantel die in vaste dienst is bij de NPS. Schrama heeft het populaire radioprogramma bijna 32 jaar gepresenteerd en mede geproduceerd en is hevig teleurgesteld. In de Gooi- en Eemlander zegt hij: 'Er is een enorme verschraling aan de gang. In de jaren '50 en '60 had iedere omroep een live-jazzprogramma.'

2005

Cees Schrama is in 2005 op de kop af dertig jaar betrokken bij het North Sea Jazz Festival. Ook dit jaar neemt hij de presentatie voor een van de zalen weer voor zijn rekening. Daarnaast maakt hij al jaren deel uit van de programmacommissie.

2007

In het boek It Don't Mean A Thing: Leven Met Jazz (mei) staan Schrama's herinneringen en vaak grappige anekdotes verzameld.

2008 - 2011

Cees Schrama krijgt in 2009 van het North Sea Jazz Festival de Paul Acket Award Special Appreciation vanwege zijn belangrijke bijdragen aan de jazzmuziek in het algemeen en aan North Sea Jazz in het bijzonder. Na ruim 24 jaar legt hij in 2010 zijn functie als bestuurslid bij BUMA/STEMRA neer. De Algemene Ledenvergadering benoemt hem in mei 2013 tot Lid van Verdienste. Hij stopt in 2012 ook als consultant bij de Universal Music Group. Bij de uitreikingen van de Edisons Jazz en World, in Muziekgebouw Frits Philips in Eindhoven in november 2011, wordt Schrama met een Edison onderscheiden voor de cd-uitgaven in de serie The Sesjun Radio Shows die hij met Dick de Winter heeft samengesteld. Op de cd's staan Tros-sessies van Bill Evans, Chet Baker en Art Blakey.

2012 - 2015

Schrama presenteert elke zondagavond op Baarn FM het programma Jazz Rond Zes. De digitale versie van zijn boek It Don't Mean A Thing verschijnt begin 2013, aangevuld met foto- en videomateriaal en een extra verhaal over zijn afscheid in 2012 als presentator van North Sea Jazz. Vanaf maart 2014 is hij voorzitter van de raad van jazz.nl. Cees Schrama krijgt in 2015 de Laren Jazz Award Honoris Causa voor zijn bijdragen voor en achter de schermen aan het Larense jazzfestival. Op de ledenvergadering van de Federatie van Nederlandse Jazzfestivals in maart 2015 wordt Cees Schrama benoemd tot erelid van de federatie. Voorzitter Ton Bos roemt zijn inzet voor de Nederlandse jazz en het advies dat hij de FNJF ondanks zijn hoge leeftijd nog regelmatig geeft.

2016

In 2016 neemt Cees Schrama na 38 jaar afscheid als pianist en leider van het tienkoppige orkest de Gooische Compagnie, voornamelijk bestaande uit musicerende omroepmedewerkers.

2019

Cees Schrama overlijdt op 22 mei 2019 op 82-jarige leeft in zijn woonplaats Baarn.

Bedankt

Deze pagina is mede mogelijk gemaakt met de bijdragen van Algemeen Dagblad, De Telegraaf, Financieel Dagblad, Haarlems Dagblad, Mikro Gids, Noordhollands Dagblad & Tubantia.

Discografie

Rogier van Otterloo - Tin Alley Pan Alley

Toon alles


Beelden uit het archief


Ik speelde in Casey and The Pressure Group, Cees was the Groovemaster on the organ!

Cees Kranenburg

drummer