Koos Serierse▶
Je moet die hand en die nootjes het werk laten doen
Deel deze video op de huidige startpositie op social media.

Facebook Twitter Google+

Biografie

Bassist Koos Serierse (Rotterdam, 1936) begint zijn professionele muziekcarrière bij Toon Hermans en speelt later onder meer bij de Dutch Swing College Band, Trio Rein de Graaff en de Skymasters. Een van zijn inspiratiebronnen is bassist Ray Brown (1926-2002), onder meer bekend van zijn werk met Oscar Peterson en Ella Fitzgerald. Serierse beschrijft zichzelf op bescheiden wijze als een degelijke bassist die met zijn spel niet de intentie heeft om op de voorgrond te treden.

1936 - 1962

Koos Serierse krijgt de muziek mee van zijn vader die enkele cafés beheert en daar zelf af en toe optreedt als accordeonist en meespeelt met onder meer de zeemansliederen van het trio The Three Jacksons. Als het gezin in Gouda woont, koopt vader een kleine bas voor zijn zoon omdat het Koos Serierse een leuk instrument lijkt. De jonge Serierse speelt met een pianist als duo en neemt rond zijn achttiende de banjobas ter hand in het Goudse muziek- en revuegezelschap De Patokanen waarvan de leden op de publiciteitsfoto cowboypakken aan hebben. De bassist gaat zich serieus met muziek bezighouden wanneer hij lessen neemt bij een lid van het Rotterdams Philharmonisch Orkest. De bevriende gitarist Robby Pauwels speelt in de band van Toon Hermans. Als Hermans een bassist nodig heeft belt hij Serierse op. Een week later staat de bassist met de cabaretier op het podium. Koos Serierse geeft zijn kortstondige loopbaan als fotograaf op en wordt fulltime muzikant.

1963 - 1970

In de periode 1963-1964 maakt de bassist deel uit van de Dutch Swing College Band. Hij reist met het orkest mee voor optredens in Afrika en Australië en is te horen op het album Live Party! (1965). Daarna treedt hij nog een jaar op met Toon Hermans. Overdag begeleidt hij de cabaretier in de theaters en overdag werkt hij in Hilversum in radio-orkestjes met onder meer Harry Bannink. Omdat er in die tijd nog weinig bassisten in Nederland zijn wordt Serierse vaak voor andere klussen gevraagd. Koos Serierse is een van de twee bassisten die is te horen op het album The Stork Town Dixie Kids dat in 1967 verschijnt op Polydor. Beelden van deze groep zijn te zien in De Bezetene (Tino Flothuis 1968), een documentaire over Han Bennink die op de plaat drums speelt. Serierse zit in de begeleidingsband van Paul van Vliet in de show Een Avond Aan Zee Met Paul Van Vliet. Hij staat de Haagse cabaretier ook tijdens latere shows muzikaal terzijde.

1971 - 1983

De bassist speelt in de jaren zeventig mee op platen van onder anderen Herman Schoonderwalt (Saximental Journey, 1973), Dirk van der Ploeg (1973), Piet Noordijk (Prototype, 1974), fluitist Chris Hinze met Louis van Dijk en Jan Goudswaard (Sketches On Bach, 1974), gitarist Joop Scholten ‎(Blue Joe And Friends, 1974), Trio Jan Huydts (Chopin Schablone, 1974), Johnny Meyer (Johnny Goes Latin, 1975) en Laurens van Rooyen (Kaleidoskoop, 1976). Koos Serierse speelt in meerdere formaties. Een daarvan is New Sesjun Four met pianist Rob Franken bij het TROS-radioprogramma Sesjun. Serierse wordt vanaf midden jaren zeventig de vaste bassist van pianist Rein de Graaff bij wie hij onder meer in het trio zit samen met drummer Eric Ineke. Uit de samenwerking met Ineke ontstaat een goede vriendschap. Serierse volgt een cursus bij jazzpianist en componist Rob Madna om in 1978 docent te kunnen worden op het conservatorium. In dat jaar begint de afdeling Lichte Muziek waarvoor Serierse een eigen lesprogramma ontwikkelt. Hij doceert in totaal 23 jaar lang. De bassist schrijft het lesboek Walking Bass dat in 1983 slechts in één oplage verschijnt omdat de uitgever failliet gaat.

1984 - 2000

Het Trio Rein de Graaff begeleidt regelmatig Amerikaanse artiesten die in Europa komen spelen, zoals altsaxofonist Lee Konitz, tenorsaxofonist Dexter Gordon en klarinettist Eddie Daniels. Dat is overigens niet altijd tot genoegen. Zo loopt Serierse geheel tegen zijn gewoonte in weg tijdens het optreden met Ronnie Cuber in Dizzy in Rotterdam omdat hij zich ergert aan het drugsgebruik van de Amerikaanse baritonsaxofonist. Bij het radio-orkest de Skymasters speelt hij voor het eerst bas in een bigband wat een geheel andere discipline met zich meebrengt dan hij gewend was in eerdere formaties. De uitnodiging om in dienst te komen bij het Metropole Orkest neemt hij niet. Koos Serierse's zoon, drummer Marcel Serierse, doet later wel optredens met het Metropole Orkest. De bassist beschouwt de periode bij de Skymasters als het hoogtepunt in zijn carrière. Het laatste radio-optreden van het orkest vindt plaats op 21 januari 1997 voor TROS Sesjun. De bassist werkt mee aan jazzplaten van gitarist Wim Overgaauw en de Amerikaanse saxofonisten Stan Getz en Al Cohn en verdient bij door sessiewerk te verrichten voor amusementsartiesten als Lee Towers, de Gebroeders Brouwer en Sugar Lee Hooper. Een van zijn laatste albumbijdragen is te horen op de cd Laura Fygi At Ronnie Scott's (2003). Op de conservatoria van Amsterdam en Rotterdam geeft hij les aan onder meer Hein van de Geyn, Marcel Schimscheimer en Aram Kersbergen (Metropole Orkest)

2001 - 2015

Koos Serierse stopt heel plotseling met zijn carrière wanneer hij de pensioengerechtigde leeftijd behaalt en geen les meer kan geven. Dan houd ik overal maar mee op, is zijn gedachte, en hij stopt ook met optreden. Een concert in Edam met Rein de Graaff is de laatste keer dat hij op het podium staat. De bassist gaat vrijwilligerswerk doen. Als in het interview voor de serie Jazzportretten bij de NPO in 2015 gevraagd wordt wat hij het meeste mist, antwoordt Serierse: 'Het vak, de gekte en de jongens onder elkaar'.

2017

Op 7 september 2017 overlijdt Koos Serierse op 82-jarige leeftijd.

Bedankt

Deze pagina is mede mogelijk gemaakt met de bijdragen van .

Discografie

Marcel Serierse - We Love Music

Toon alles


Beelden uit het archief


Op en top professional. Onder welke omstandigheid dan ook niet van z’n stuk te brengen.

Rein de Graaff

pianist